Page 5 - 5 YAŞ EKİM

Çocuğumuza “ REHBER” Olalım…

* Çocuğun olaylar karşısında doğal olarak gelişen duygularını, çocuğun anlamasına, fark
etmesine sabırla yardımcı olmalıdır.
* Çocuğa duygularının (neşe, mutluluk, öfke, korkma vb.) doğal olduğunu, düşünce ve
isteklerinin olabileceğini anlatmalıdır.
* Çocuk anne-babanın davranışlarını örnek aldığı ya da taklit ettiği için, anne-babanın kendi
duygu, düşünce ve isteklerini açıkça ifade edebilmesi çok önemlidir. Anne-baba duygu,
düşünce ve isteklerini uygun bir dille ifade etmelidir. Böylece çocuk, kendisi de duygu,
düşünce ve isteklerini rahatça ifade edebilir.
* Çocuğa duygu, düşünce ve isteklerini anlatabilmesi için gerekli kelime hazinesini
kazandırmalıdır.
* Çocuğa öfke, üzüntü, mutluluk, korku ve kırgınlık gibi
temel duyguları günlük konuşmalarında telaffuz etmelidir.
* Çocuğa duygu ile duygusunu ifade ettiği davranış arasındaki
farkı anlatmalıdır. Örneğin: arkadaşı tarafından elinden
oyuncağı alınan çocuğa sinirlenmesinin doğal olduğu
anlatılmalı, ancak sinirlenmesi sonucunda arkadaşına vuruyorsa, vurmak yerine duygularını
kelimelerle anlatmasının doğru olduğu öğretilmelidir.
* Çocuğu duygu ve düşüncelerini ifade etmesi için cesaretlendirmelidir.
* Çocuğun duygu, düşünce ve isteklerini ifade etme çabasına duyarlı olmalıdır.
* Çocuğa kendini ifade edebilmesi için zaman tanımalıdır.
* Çocuğun sözünü kesmeden söyleyeceklerini bitene kadar dinlemelidir.
* Çocuğu dinlerken baş hareketleri, "hı-mm, evet, anlıyorum" gibi ifadeler kullanarak çocuğun
anlattıklarını takip ettiğini göstermelidir.
* Çocuğu dinlerken anne-baba kendisini çocuğun yerine (empati) koymalıdır. Çocuğun
hissettiklerini hissetmeye, gördüklerini görmeye, çaba sarfetmeli, olaylara çocuğun
dünyasından, onun gözüyle bakmaya çalışmalıdır.
Kısacası, çocuklar tüm olumlu ve olumsuz duygularını ifade etmeli. Amaç onları bastırmak
değil, çocuğun bu duyguları sağlıklı bir şekilde yaşamasını sağlamak olmalı.
Bunu deneyimleyen çocuk kendini her zaman değerli hisseder.